Ερωτική πνοή..

Το σημερινό άρθρο πρέπει να το έγραψα και να το έσβησα εκατό φορές. Γνωρίζεται όσοι με διαβάζεται αυτά τα χρόνια ότι δε πιστεύω σε γιορτές τέτοιου τύπου. Πιστεύω όμως στον έρωτα. Τον αληθινό, τον ολοκληρωτικό και ανιδιοτελή.  Οπότε για φέτος είπα να αφήσω τη χολή μου και να τον εξυμνήσω. Τον έρωτα όχι τη γιορτή. Καλή ανάγνωση..

Είναι θύελλες ζαλωμένο το πρωινό
μες στο κατακαλόκαιρο.
Σαν άσπρα μαντηλάκια αποχαιρετισμών
σαλπάρουν τα σύννεφα,
και, εκεί, τ' αρπάζει ο άνεμος
και τα σηκώνει με τα χέρια του τα ταξιδιάρικα.
Αρίφνητη η καρδιά του ανέμου
που χτυπάει μες στην ερωτοδέσμια σιωπή μας.

Που κοχλάζει ανάμεσα στα δέντρα,
πολυφωνικός και υπερκόσμιος,
γλώσσα κατάφορτη από παιάνες, λες, και θούρια.

Ο άνεμος που λαφυραγωγεί τα φυλλώματα
και βγάνει από τη ρότα τους τα σεινάμενα βέλη των πουλιών.

Ο άνεμος που σε σφεντονίζει εσένα σε πελάγη ακύμαντα,
σε γαίες πανάλαφρες, σε φλόγες γονυκλινείς.

Σπάνε και χύνονται ένα καντάρι φιλιά
συντριμμένα πάνω στις πύλες του καλοκαιριάτικου ανέμου. (Pablo Neruda)

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.
Κι αυτό που θέλω να σου πω,
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε σ' τό 'χω πει ακόμα.( Ναζίμ Χικμέτ)

Άντε και να μου χαθείτε.

Χαθήκαμε και καιρό έχουμε να τα πούμε.. Τα νέα πολλά και η ελπίδα δεν ήρθε ποτέ. Σε μια μεθοδευμένη αριστερά,  ο θεός να την κάνει και φτου κακά στο στόμα μου, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και έρχομαι σαν σύγχρονος μάντης Κάλχας να δω το μέλλον.. Λυπάμαι αλλά βλέπω μαύρο πιο μαύρο κι από αυτό που έφαγε ο Μαυρογιαλούρος. 

Δε ζητήσαμε πολλά όχι.. λίγη αξιοπρέπεια αλλά φαίνεται αυτό δεν βολεύει τις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες που μας αντιμετωπίζουν σαν νούμερα και όχι σαν οντότητες. Δεν θα σας μιλήσω για το ιδανικό διότι δεν υπάρχει .. θα σας μιλήσω για το ανθρώπινο…

Και έρχεται ο Νεοελλην. και του φταίνε οι Σύριοι σαν δε ντρεπόμαστε! Εμείς που από ξενιτιά ξέρουμε.. αλλά μικρή η ζωή και πιο μικρός ο άνθρωπος. Στην σύγχρονη Χιτλερική Ευρώπη ,διότι ο Χίτλερ άφησε τη παρακαταθήκη του, η ανθρώπινη ζωή μετράει όσο τα τιμαλφή της .. με τη Τζιχάντ προ το πυλών οι τράπεζες γεμίζουν δικό μας πλούτο ως δικό τους και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. 

Η Ελλάδα δεν θέλουν να είναι πέρασμα αλλά ένα σύγχρονο Αλκατράζ που θα χώνουν μέσα όποιον τους ξεβολεύει από τη ποταπή ζωή τους. Και εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Αντί να αγκαλιάσουμε τη δυστυχία και να συμπορευτούμε μας ενοχλούν στην Βικτώρια επειδή κοιμούνται στο κρύο; Ε άντε μου στο διάολο κύριοι..

Δεν ξέρω εάν μας ψεκάζουν πάντως λοβοτομή σίγουρα μας έχουν κάνει για να καθόμαστε στους φθαρμένους διαλυμένους καναπέδες μας και να αφήνουμε τη μεθοδευμένη επιλεκτική ειδησεογραφία να ορίζει τις ζωές μας. Περαστικά μας και εις ανώτερα διότι πιάσαμε πάτο.. όχι μόνο σαν Χώρα αλλά και ως άνθρωποι.. Μπράβο μας.