Με ένα μαλάκα που μπλεξα part 2..The final WRATH!

Αυτός λοιπόν ο κακομαθημένος αλήτης που τα βρήκε έτοιμα με τα λεφτά του μπαμπά, ή έγλυψε χεσμένους κώλους για να φτάσει εκεί. Σε θεωρεί κτήμα του. Ιδιοκτησία του. Γιατί ξέρει ότι εάν πάς να τον καταγγείλεις θα σε κυνηγά αυτό για πάντα στον ιδιωτικό τομέα και άκρη δεν θα βρεις. Επόπτης εργασίας και αρχίδια.

Ξεσπάει επάνω σου τις προσωπικές ανασφάλειες που έχει από τα πολλά σύννεφα στο κεφάλι του. Σε κάνει να νιώθεις ότι ευτυχώς που βρήκες το μαλάκα να σου πετάει ψίχουλα και σε εξαντλεί γενικά.. συναισθηματικά , ψυχολογικά τόσο που φτάνεις σε ένα σημείο να θες να τον χαστουκίσεις με τον που τον δεις και να του δείξεις με μαθηματική ακρίβεια που θέλεις να βάλει τον εκβιασμό του.

Και εκεί που έτοιμος να πάς να σπάσει το γραφείο του και να μπουκετώσεις τους ρουφιάνους του…

Μισό..

Ρουφιάνοι είναι οι κωλογλύφτες του γραφείου που πάνε και του σφυρίζουν το παραμικρό, είναι μικρές ομάδες γκόλουμ και ΠΑΝΤΑ ένας στους τρείς βρωμάει, κακότροποι και μικροτσούτσουνοι με βροντερή φωνή που το παίζουν εγώ είμαι και κανένας άλλος.. 

Συνήθως μια εκ των ρουφιάνων είναι η γκόμενά του , που ξύνει τη μαούνα της (για να μη το πω κανονικά) και το βράδυ πιάνει δουλειά σπίτι του και έρχεται στο γραφείο συνεχώς με πιασμένο σβέρκο αι σιχτιρι.. Είναι και αυτή που νομίζει ότι είναι αφεντικό στη φυτεία ενώ είναι ο σκύλος.

Άλλωστε πουτάνες υπάρχουν παντού!

Μικροί μου Ρουφιάνοι ένα έχω να σας πω… πάρτε φορά και τσαααακ.

Εκεί λοιπόν που γενικώς τα έχεις πάρει κεφάλι και πάς να τα κάνεις μπουρδέλο έρχεται η ΔΕΗ και σου κόβει τη φόρα. 

Εκτός από μια στιγμή..

Εκείνη τη στιγμή που σιχαίνεσαι και να αναπνέεις μέσα στο γραφείο του γύφτου , του μαλάκα του ταμ ταμ ταμ, που ζέχνει γιατί δεν έχει καθαρίστρια και μάντεψε ποιος θέλει να καθαρίσει.. όλο το γραφείο τα πάντα! Εκείνη τη στιγμή που σου βγαίνει ο μεσογειακός σου χαρακτήρας και από το θυμό δεν έχεις πλέον αναστολές. Εκείνη η στιγμή που τα έχεις πάρει ΤΟΣΟ κρανίο και λες θα τα γαμήσω όλα.

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν είναι που κάνεις το ΜΠΑΜ! 

Και ενώ ξέρεις ότι θα βρει άλλο κόπανο σαν και εσένα να κάνει τη δουλειά του, πλέον δεν σε νοιάζει. Πηγαίνει στο γραφείο του και λες ΤΕΛΟΣ!

Είναι εκείνη η στιγμή που αναπνέεις πραγματικά μετά από πολύ καιρό. Νιώθεις ότι δεν πνίγεσαι. Δεν χτυπάει το γαμημένο το τηλέφωνο στις μια. Δεν ρίχνει κανείς τα δικά του λάθη επάνω σου. Είναι εκείνη η στιγμή που στην επόμενη δουλειά θα ξέρεις και δεν θα δεχτείς ποτέ ξανά κανένα κακομαθημένο μαλάκα πάνω από το κεφάλι σου.

Εκείνη η στιγμή για μένα έχει έρθει και θα τα λέμε συχνότερα από εδώ και εμπρός.

Με ένα μαλάκα που μπλεξα part 1

 Σαν όλα τα παιδάκια της γενιάς μου κι εγώ έψαχνα για δουλειά. Σηκωνόμουν το πρωί να ντυθώ, να βαφτώ, να φτιάξω μαλλί, να βάλω τακούνι –φωτιά σε αυτόν που τα εφηύρε - και να πάρω καφέ από τα coffee island (μικρή πολυτέλεια που επέτρεπα στον εαυτό μου) κρατώντας μια εφημερίδα με αγγελίες και το κινητό μόνιμα σε kariera και skywalker.

Καθημερινή αποστολή του βιογραφικού μου σε ότι υπήρχε, ειλικρινά πιστεύω ότι τα στοιχεία μου τα έχουν και λαθρέμποροι της Ζιμπάμπουε. Γενικότερα ξεκίνησα να ψάχνω σε αυτό που σπούδασα και κατέληξα να στέλνω μέχρι και σε αγγελίες για τοπικά μπαρ που ζητούν κοπέλες για σέρβις έως 25 ετών κι ας τα έχω περάσει προ πολλού.

Το βιογραφικό μου γενικότερα μοιάζει με Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ή καλύτερα με Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς. Όλοι τα ίδια έχουμε. 

Βιογραφικό… ωωωω… ξεκινάς να το γράφεις όταν δεν έχεις ακόμα αποφοιτήσει και έχεις βάλει ως επίτευγμα το ότι ήρθες πρώτος σε διαγωνισμό με burgers και στη συνέχεια γράφεις τα σεμινάρια σου, τις πιστοποιήσεις, γλώσσες, δίπλωμα για πατίνι …και σβήνεις τα burger..μαλακία.

Τέσπα. Αφού περνάς από τη μια συνέντευξη στην άλλη και η αυτοπεποίθηση σου έχει πιάσει πάτο..και ναι δεν πάει παρακάτω.. 

Λες θα συμβιβαστώ. Ότι βρω και ας είναι για 200 ευρώ το μήνα.

ΛΑΘΟΣ!

Τότε είσαι ευάλωτος.. τότε είναι που έρχεται ο διάολος ντυμένος σε εργοδότη θα σου απομυζήσει το κάθε εκατοστό δημιουργίας σου και να σε μεταμορφώσει σε σκλάβο στις φυτείες του.

Ψαρωμένος από τις πολλές χυλόπιτες που έχεις φάει μπαίνεις στο γραφείο αυτού που το όνομά του δεν πρέπει να λέμε..

Καθισμένος στη γραφειάρα του σε επεξεργάζεται από πάνω μέχρι κάτω λες και το βράδυ θα σε στείλει σε πελάτη έχοντας την ιδιότητα της αρχιτσατσάς. Χαμογελάει λες και σε έψαχνε όλη του τη ζωή.

Τώρα εάν μέχρι εδώ είσαι ηλίθιος και δεν την έχεις ψυλλιαστεί τη δουλειά τότε την έπαθες και μπράβο σου και έλα το βράδυ να πιούμε μπύρες και να συζητήσουμε πόσο ευγνώμων είμαστε που δουλεύουμε για πενταροδεκάρες σε μια δουλειά για το πέος με ένα εργοδότη πιο Μαλάκα κι από τον Πάγκαλο.

Πες λοιπόν ότι δεν είσαι ηλίθιος αλλά απελπισμένος κι ενδίδεις στα παχυλά λόγια του κάθε 

Και για όσους δεν το κατάλαβαν 

Που σου ντύνει την εργασία με περίβλημα loui vuitton και το κλίμα με χριστουγεννιάτικο πάρτυ και πάλι επιμένεις γιατί  προσωρινό είναι μωρέ …

Γαμώ το κέρατό σου και εσένα και εμένα μαζί!

Ουδέν μονιμότερο εκ του προσωρινού

Βάλτο στο κεφάλι σου μια και καλή.

Συνεχίζουμε..

Ο εργοδότης έχει τη μοναδική ιδιότητα να μυρίζει τη μπόχα της απελπισίας σου. Οπότε έχοντας  πιο πολύ θράσος και από τη Miley Cyrus στα βιντεοκλίπ ,που ντυμένη δεν την λες, θα παίξει διπλό ρόλο να σε κερδίσει. Του κακού και του καλού μπάτσου.

                                  

Από τη μια θα σου παρουσιάσει ως δικαιολογία την οικονομική κρίση και το βασικό μισθό την σήμερον ημέραν βεβαίως βεβαίως.. και από την άλλη θα σου πει θέλω να σου δώσω αλλά θα πρέπει να με κλέψεις…

ΩΠΑ ΜΑΛΑΚΑ… τι να κάνω;

Να με κλέψεις φυσικά! Και τι εννοεί με αυτό; Εννοεί ότι θέλει να δουλεύεις αμισθί υπερωρίες, από το σπίτι σου, στη χέστρα σου και όταν κάνεις σεξ να διακόπτεις να απαντήσει τις κλίσεις του μπουχέσα που έχει κάτι σοβαρό να σου πει όπως ψάξε 12 το βράδυ σκλάβε αυτό και αυτό…

To be continued..

Η γενιά των χαμένων ονείρων.

Από πιο δρόμο να στρίψεις; Ποιο μονοπάτι να ακολουθήσεις όταν παντού βλέπεις να οδηγεί σε αδιέξοδο.. Μια γενιά .. Μια ολόκληρη γενιά καταδικασμένη να ζει μέσα σε ανασφάλεια και τα χαμένα όνειρα. Χαμένα όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Χαμένα όνειρα για κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση.  Χαμένα όνειρα για μια αξιοπρεπή ζωή..

Πόσα χαμένα όνειρα μετράμε καθημερινά; Πόσα θέλω και πόσα πρέπει καταπιέζουν και διαβάλουν το είναι μας; Και σε κοιτά η προηγούμενη γενιά στα μάτια με λησμονιά , με πόνο.. με ένα συγγνώμη.

Μη κλαις Μάνα δεν φταις εσύ.. αυτοί τα δρομολόγησαν έτσι .. αυτοί που κάθονται στους ακριβούς καναπέδες τους και με μετρούν σαν τελεία. 

 Μη σκύβεις τα μάτια Πατέρα που δεν έχεις να μου δώσεις να ψωνίσω και να βγω. Με ανέστησες σαν πριγκίπισσα και τώρα σου στερούν την πνοή. 

Μην πίνετε το κώνειο.. πετάξτε το στα μούτρα τους. Μας άφησαν μια στέρφα γενιά .. μια γενιά δίχως ελπίδα. Μια γενιά δίχως παρόν.. για ποιο μέλλον μου μιλάς Γιαγιά; Ποια οικογένεια; Ποιο σπίτι; Ποια δουλειά; Μη στεναχωριέσαι γιαγιά που δεν φτάνει η σύνταξή σου να μου δώσεις χαρτζιλίκι να πάω για καφέ.. έφτασα τριάντα. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου δώσω..

Μια Ελλάδα λειψή.. Μια Ελλάδα των χαμένων ονείρων…