Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Πυρκαγιές ,νεκροί.. Ελπίδα



Δεν θα γράψω για τις φωτιές και τους ανθρώπους που πέθαναν. Σε αυτούς οφείλουμε σιγή.. Δεν θα γράψω για τις ευθύνες και τι θα έπρεπε να γίνει διαφορετικά. Δεν είμαι αρμόδια. Δεν νιώθω καν οργή μόνο απέραντη θλίψη. Μια θλίψη που φούντωνε πριν από την φωτιά , καιρό τώρα.. μια θλίψη που απορρέει από το ότι σαν επαγγελματίας υγείας αλλά περισσότερο σαν άνθρωπος που ορκίστηκε στο Ιπποκράτη άρχισα να χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους. Θεωρούσα ότι δεν έμεινε τίποτα παρά μια σαθρή κορεσμένη στο όνομα κοινωνία . Η φωτιά ήρθε να το επιβεβαιώσει. Όταν άκουσα για τις πρώτες φλόγες δεν εξεπλάγην. Ήξερα..το περίμενα. Ήμουν σίγουρη . 

Το μυαλό μου γυρόφερνε σε αυτούς που το προκάλεσαν. Φαντάστηκα τα κανάλια να ζουν το δράμα στο όνομα της τηλεθέασης, να αναμένουν με αγωνία κανένα θάνατο για να ανεβάσουν τα νούμερά τους και ο κόσμος από το σπίτι του στους μαλακούς καναπέδες να κράζει τη κυβέρνηση, τους πυροσβέστες , αυτούς που αυθαίρετα έχτισαν και καλά να πάθουν θα έλεγαν,  την εκκλησία και το πολιτικό χώρο. Φυσικά και δεν έπεσα έξω. Οι σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν. Τουλάχιστον στην αρχή.
Μετά ήρθαν κι άλλοι θάνατοι. Σκέφτηκα ότι ο κόσμος μπορεί και να σκεφτεί να δώσει ένα ρούχο, ένα γάλα και ένα δήθεν θλιμμένο τι κρίμα. Πάλι βγήκα σωστή. 

Υστέρα από λίγο με διέψευσαν όμως. Κόσμος σηκώθηκε από τους καναπέδες, άφησε τις διαφορές του στο σπίτι και έτρεξε σε βοήθεια. Γέμισαν οι χώροι τρόφιμα, φάρμακα, εθελοντές. Άνθρωποι κοινοποιούν τα πραγματικά τους στοιχεία προσφέροντας στέγη σε όσους το χρειάζονται. Ιατροί δίδουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Κλινικές δωρεάν περίθαλψη. Ήρωες της πυροσβεστικής μάχονται νυχθημερόν με τις φλόγες, ήρωες του στρατού βοηθούν. Ήρωες Αιγύπτιοι ψαράδες βοηθούν μες όποιο τρόπο. Έλληνες και μετανάστες πνίγουν τα νοσοκομεία για αίμα. Συνταξιούχοι αδειάζουν τα ντουλάπια τους και τα δίνουν στους πληγέντες. Άνθρωποι τρέχουν δίπλα στους πυροπαθείς και ψάχνουν τους αγνοούμενους. 




Η σημερινή ημέρα αδέλφια είναι ημέρα θλίψης αλλά και ημέρα χαράς. Υπάρχει ακόμα ανθρωπιά μέσα μας. Υπάρχει ελπίδα. 

                                                                  hope is kindled..

Θα θρηνήσουμε αργότερα τους νεκρούς μας. Τώρα πρέπει να βοηθήσουμε τους ζωντανούς και να βρούμε τους αγνοούμενους. Αδέλφια θα σας δώσω το λογαριασμό μου στο twitter το προσωπικό. Εκεί έχω αναρτήσει ότι μπορώ και έχω κάνει rt όσα περισσότερα μπορώ. Βοηθήστε. Βοηθήστε όπως μπορείτε. Όλοι μαζί μπορούμε. Αφήστε τις διαφορές μας. Δείτε όσα μας ενώνουν.

«Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι γιατί ουρλιάζανε οι άνθρωποι». Μενέλαος Λουντέμης («Οδός Αβύσσου αριθμός Ο», 1962) #πυρκαγια #PrayForGreece


Και ως απάντηση στον Αμβρόσιο, την ντροπή του Χριστιανισμού, λόγω της ημέρας...


                                          Πέτρος Γαϊτάνος ΄΄ Σήμερα μαύρος ουρανός ΄΄