Η γενιά των χαμένων ονείρων.

Από πιο δρόμο να στρίψεις; Ποιο μονοπάτι να ακολουθήσεις όταν παντού βλέπεις να οδηγεί σε αδιέξοδο.. Μια γενιά .. Μια ολόκληρη γενιά καταδικασμένη να ζει μέσα σε ανασφάλεια και τα χαμένα όνειρα. Χαμένα όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Χαμένα όνειρα για κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση.  Χαμένα όνειρα για μια αξιοπρεπή ζωή..

Πόσα χαμένα όνειρα μετράμε καθημερινά; Πόσα θέλω και πόσα πρέπει καταπιέζουν και διαβάλουν το είναι μας; Και σε κοιτά η προηγούμενη γενιά στα μάτια με λησμονιά , με πόνο.. με ένα συγγνώμη.

Μη κλαις Μάνα δεν φταις εσύ.. αυτοί τα δρομολόγησαν έτσι .. αυτοί που κάθονται στους ακριβούς καναπέδες τους και με μετρούν σαν τελεία. 

 Μη σκύβεις τα μάτια Πατέρα που δεν έχεις να μου δώσεις να ψωνίσω και να βγω. Με ανέστησες σαν πριγκίπισσα και τώρα σου στερούν την πνοή. 

Μην πίνετε το κώνειο.. πετάξτε το στα μούτρα τους. Μας άφησαν μια στέρφα γενιά .. μια γενιά δίχως ελπίδα. Μια γενιά δίχως παρόν.. για ποιο μέλλον μου μιλάς Γιαγιά; Ποια οικογένεια; Ποιο σπίτι; Ποια δουλειά; Μη στεναχωριέσαι γιαγιά που δεν φτάνει η σύνταξή σου να μου δώσεις χαρτζιλίκι να πάω για καφέ.. έφτασα τριάντα. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου δώσω..

Μια Ελλάδα λειψή.. Μια Ελλάδα των χαμένων ονείρων…