Ας πούμε για κάτι άλλο πέρα από το φλέρτ ή το face book.. Ας μιλήσουμε για
το λεγόμενο Friend zone..
Δηλαδή το να είσαι ο καλύτερος φίλος κάποιου που γουστάρεις τρελά.. Όλοι
ξέρουμε ότι είναι πολύ λεπτές οι γραμμές που διαχωρίζουν μια φιλία από μια
έλξη. Πάραυτα όλοι την έχουμε πάθει!
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι μια έκφραση που μας διευκολύνει να
απορρίψουμε κάποιον (ακόμα κι αν νιώθουμε έλξη) που δεν πληροί τα κριτήρια μας.
Θέλουμε να τον έχουμε στην ζωή μας χωρίς να μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας και
ΤΑΡΑΝ ΤΑΡΑΝ Friendzoneἐγένετο!
Το δύσκολο λοιπόν δεν είναι να μπεις.. το δύσκολο είναι να
βγεις και εκεί αρχίζουν τα ηθικά διλλήματα.. να φύγω ή να μείνω διότι ο χυλός που
σε περιμένει είναι πιο μεγάλος σε ποσότητα και από την λάβα που έθαψε την Πομπηία..
Οπότε πάσα αρχή φίλε μου. Μην περιμένεις να φτάσουν εκεί τα πράγματα και
ξεκαθάρισέ τα από την αρχή. Διαφορετικά μάντεψε ποιος θα πληγωθεί.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος.. που ως ένα
βαθμό θεωρώ ότι ισχύει… τον παρουσιάζει εύστοχα και καυστικά ο ChrisRock..
Οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες και το friendzoneμοιάζει
με ζώνη του λυκόφωτος..
Το τελευταίο καιρό όμως παρατηρείτε ένα περίεργο φαινόμενο
στα άτομα της ηλικίας μου.. ξαφνικά οι περιορισμοί σπάνε και οι φίλοι γίνονται
ζευγάρια και τα ζευγάρια παντρεμένοι.. Γιατί; Μήπως γιατί σε ένα ηθικά φθαρμένο
ποταπό κόσμο μαθαίνεις επιτέλους να εκτιμάς τι σου ταιριάζει και όχι τι σου
επιβάλλει το κάθε SexandtheCity;
Μήπως όσο μεγαλώνεις αντιλαμβάνεσαι ότι πέρα από το κοινωνικό στάτους και τις ταμπέλες
υπάρχει κάτι άλλο που μόνο με κάποιον που σε σέβεται ως άνθρωπο πρώτα θα το βρεις;
Ή απλά ο έρωτας είναι απρόβλεπτος και όλοι έχουμε ίσες πιθανότητες να είμαστε
ευτυχισμένοι;
Για εμένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Οι φίλοι είναι φίλοι
και οι γκόμενοι είναι γκόμενοι. Γι αυτό τα ξεκαθαρίζεις στην αρχή για να μην μπεις
σε μια λούπα ψυχολογικής διαφθοράς..
Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται πολύ μελό και με το
προηγούμενο άρθρο θα θεωρείτε ότι έχω τα ψυχολογικά μου αλλά η αλήθεια είναι
ότι έχω πολύ ανεργία και άπλετο χρόνο να συναναστρέφομαι με κόσμο και να
συζητώ. Το πιο εντυπωσιακό δε είναι ότι παρόλα τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε σαν γενιά ακόμα μας προβληματίζουν απλά πράγματα όπως το να
ερωτευτείς.. Είναι άραγε τόσο κακό;
Δεν θέλω μάλλον αρνούμαι να μιλήσω για τις εκλογές. Δεν θέλω
ούτε να μεθοδεύσω τις σκέψεις σας αλλά ούτε και υποσυνείδητα ,άθελα μου, να τις
κατευθύνω. Κορέστηκα από όλα αυτά. Πολλοί περιμένατε να σκορπίσω σαν βέλη του
Λέγκολας την χολή μου αλλά λυπάμαι. Δεν Θέλω. Απλά λυτά απέριττα.
Θα μιλήσω όμως για κάτι άλλο.. θα μιλήσω για την ίδια την
ζωή πέρα από τα καταστροφολογικά δελτία τύπου που μας βομβαρδίζουν καθημερινά
για το πώς και το τι να σκεφτούμε. Πιο συγκεκριμένα θα μιλήσω για εμένα.
Στα σχεδόν τριάντα χρόνια της ζωής μου έχω συναναστραφεί με
χιλιάδες (όσο περίεργο κι αν ακούγετε) ανθρώπους, έχω μιλήσει και βγει με
λιγότερο από το μισό του μισού του μισού, και έχω επιλέξει να κρατήσω ως φίλους μου μόνο
έξι. Όσο περνούν τα χρόνια εμμένω στα πιστεύω μου και στο πώς μπορεί κάποιος να
έχει τις κατάλληλες προδιαγραφές να σταθεί ως φίλος.
Και εδώ κολλάει η ζωή. Σήμερα είχα την πιο ειλικρινή, την
πιο βαθειά και την πιο ουσιαστική κουβέντα στη ζωή μου με έναν άνθρωπο που
πάντα συμπαθούσα αλλά ποτέ δεν μπήκα στο κόπο να γνωρίσω. Δεν διαθέτει καμιά
από τις προδιαγραφές μου αλλά μου γκρέμισε όλα τα τείχη της άμυνάς μου μέσα σε
λίγα λεπτά και διάβασε την ψυχή μου σαν ανοιχτό βιβλίο… πιστέψτε με δεν είναι
εύκολο. Μπορεί να θεωρείτε ότι για ανθρώπους με blogείναι αλλά μην ξεχνάτε ότι κρυβόμαστε πίσω από την ανωνυμία και έναν
Υπολογιστή.
Συγκλονίστηκα. Στο πως ένας άνθρωπος μπορεί να σε εκπλήξει
εάν του δώσεις την ευκαιρία. Δεν ξέρω εάν μπορείτε να με καταλάβετε και εάν το
έχετε ζήσει αλλά έμεινα κενή. Είναι αστείο ότι προσπαθείς πάντα να κρύψεις ένα
κομμάτι του εαυτού σου από τους άλλους θεωρώντας το την υπέρτατη άμυνα και από
το πουθενά να σου αναιρούνται όλα. Εκεί τι κάνεις; Είναι άραγε αψεγάδιαστη η
κρίση μας ή όλο αυτό ανήκει σε μια προστατευτική ουτοπία του μυαλού μας;
Σε τελική ανάλυση μήπως αφήνοντας κάποιους απ έξω χάνουμε
πολύ περισσότερα; Ή απλά καμία φορά βρίσκετε στο δρόμο μας την κατάλληλη στιγμή
ο σωστός άνθρωπος για να μας τραβήξει από την κινούμενη λαίλαπα της πικρόχολης
μαύρης ανέλπιστης σκέψης μας; Δεν ξέρω. Δεν
βρίσκω απάντηση απλά ευγνωμονώ που το σύμπαν συνωμότησε να μου δοθεί η ευκαιρία
να φάω ένα γερό συναισθηματικό χαστούκι και να ξεπεράσω την ανωριμότητα της σκέψης
μου. Μόνο έτσι εξελίσσεσαι και ωριμάζεις….
Χολή την επόμενη φορά. (Δεν ωριμάζεις και αμέσως.. Είπαμε!)
Μην συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι
νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
Όλοι γνωρίζουμε το θεσμό της Eurovisionκαι
το τι αντιπροσωπεύει.. λέμε τώρα. Φέτος ο θεσμός έδειξε για άλλη μια φορά ότι
εάν δεν είσαι <<εκκεντρικός>> δηλαδή κιτς δεν έχεις μέλλον. Κάποτε
ήταν η μουσική, από την Eurovision
έχουν προκύψει τραγούδια που έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο. Τώρα πλέον μετράει
το θέαμα. Όλα αφιερωμένα στο βωμό του πιο βρώμικου Θεού.. αυτόν του Χρήματος!
Ας αφήσουμε όμως τα γενικά στοιχεία του και πάμε εκ του
αποτελέσματος να σχολιάσουμε. Φέτος σε μια απελπισμένη προσπάθεια η Αυστρία να
πάρει την πρωτιά έστειλε την πιο αμφιλεγόμενη παρουσία που μπορούσε.. τον κύριο
( ο Θεός να τον κάνει) Thomas Neuwirth. Ο οποίος με θράσος όχι μόνο έδειξε
την μη φυσιολογική ιδιαιτερότητά του αλλά προσπάθησε να καταρρίψει κάθε έννοια
ευπρέπειας.
Με το ψευδώνυμο Conchita Wurst πραγματοποίησε την πιο αηδία εμφάνιση που έχω δει ποτέ
και θα σας εξηγήσω αναλυτικότερα τι εννοώ παρακάτω. Ο κύριος της κυρίας είναι αυτός..
αυτή.. αυτό τέλος πάντων.
Δεν την μου την δίνει η σεξουαλική επιλογή της-του.. μου την δίνει που
είναι προκλητική-ος. Τι πάει να πει είμαστε ασταμάτητοι? Που είναι πλέον
καταπιεσμένοι? Εμείς οι straight θα πρέπει να αρχίσουμε να θεωρούμαστε μη
φυσιολογικοί δηλαδή? Δεν μπορούμε να μιλήσουμε να πούμε ότι δεν το θεωρούμε
φυσιολογικό κατευθείαν ομοφοβικοί και ρατσιστές. Η δήλωση αυτή δεν ήταν
ρατσιστική δηλαδή? Ε ΝΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΩ! ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΟΦΑΝΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ STRAIGHT! ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΟΦΑΝΗ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΧΑΛΑΟΥΑ!
Όσων αφορά τον κύριο Καπουτζίδη.. ποιο νόημα πέρασε η Ευρώπη
ακριβώς? Αν ψήφιζαν την Ουκρανία τι θα
περνούσε δηλαδή;... το τραμ; Η και την Ελλάδα; Όχι ότι το λέω για την θέση που
πήραμε(ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ
ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΛΑΚΕΙΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ- ΦΕΤΟΣ ΜΑΣ ΛΕΙΨΑΤΕ ΑΜΗΧΑΝΙΑ
ΣΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΔΩΔΕΚΑΡΙ..) , κανονικά δεν θα έπρεπε να συμμετέχουμε
καθόλου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ανέχεια που μας έχουν προκαλέσει αλλά
εγώ τα λέω εγώ τα ακούω.. όχι λοιπόν για την θέση. Αλλά εάν ήθελε η Ευρώπη να
περάσει μήνυμα θα μπορούσε να ψηφίσει για παράδειγμα, λέω εγώ ,την Ουκρανία. Αυτό
δεν ήταν νόημα ήταν απόδειξη ότι ο θεσμός είναι ένα μεγάλο GAYPARADE.. ή τουλάχιστον έτσι
πίστευα μέχρι σήμερα που είδα ότι ούτε οι ομοφυλόφιλοι ψήφισαν την
αυτοαποκαλούμενη κυρία. Τότε ποιος την ψήφισε;
Πέρασε νόημα η Ευρώπη.. κάτι τέτοια ακούω και μου ανεβαίνει
το αίμα στο κεφάλι. Δηλαδή οι γυναίκες για να βρούμε σύντροφο και να τον
προφυλάξουμε από το προμοτάρισμα μιας τέτοιας κατάστασης τι πρέπει να κάνουμε αυτό;
Γατάκια Πολωνέζες τζάμπα τα πετάξατε
όλα έξω η γυναίκα σήμερα αν δεν έχει φαβορίτες και μούσι δεν έχει πέραση!
Τέλος!.. φέτος το καλοκαίρι θα βγω στην παραλία σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά θέλω..
τι σκατά ευρωπαία είμαι!
ΗΡΘΑ...
Άντε και του χρόνου θα στείλουμε τον Άγιο Βασίλη με
ζαρτιέρες να στουμπίζει το τυρί και να πλένει στην σκάφη μπας και πάρουμε
κανένα βαθμό στο τσίρκο Μεντράνο!
Τώρα όσον αφορά το TheVoice.. Τι περίεργο.. Βγήκε πρώτη η Κύπρια.. γκουχ γκουχ..
Τυχαίο; Αφού οι Έλληνες δεν ψηφίζουν ρε! Δεν μιλάμε για φωνή γιατί όλοι στο
τέλος διέθεταν αλλά δεν περίμενα και άλλο αποτέλεσμα… Θα είναι λέει το
βασανιστήριο και του χρόνου. FuckingTV!
Μιας και είπα Κύπρο… Εντόπισα στο YOUTUBEένα
Κύπριο Θεούλη! Φοβερός! Δείτε και πείτε!
Πάμε λίγο στο πολιτικό χώρο τώρα.. Χαμός στο ίντερνετ από
την πατάτα που πέταξε στην βουλή ο κύριος Ταμήλος.Η δήλωση του : «θα διώξουμε την τρόικα από
την Ελλάδα όπως ο Οδυσσέας έδιωξε τους μνηστήρες της …Κλεοπάτρας»!
Άναψαν φωτιά τα πληκτρολόγια σας παραθέτω τρείς από τις καλύτερες
ατάκες που διάβασα..
-ποια είναι αυτή η Κλεοπάτρα
που σου έκανε like στο FB, Οδυσσέα;
-δεν έχω ιδέα Πηνελόπη
Κύριε Ταμήλε.. Στον πηγαιμό για την Ιθάκη μόλις δεις τον Καίσαρα πιες ένα κρασάκι! Φιλιά Πηνελόπη!
Γελάτε, μα η απόβαση στη Νορμανδία δεν θα χε καμία τύχη αν
οι σύμμαχοι δεν είχαν την βοήθεια του Θορ του Βουλγαροκτόνου.
Όσον αφορά τον Στάθη Μπούκουρα ή αλλιώς Σελήνη από Λάμψη σου
προτείνω Softex.. Επειδή κατ τ'άλλα είμαι ευγενική ψυχή και είχα καιρό να δω
Φώσκολο με μουσική υπόκρουση Καζαντζίδη.. δικό σου..
Και τέλος το τελευταίο καιρό με είχαν πρήξει φίλοι και γνωστοί
για το διαδικτυακό προξενιό.. ε.. φλερτ. Λέω Τεό δεν θα βγάλεις άκρη αν δεν
δεις με τα μάτια σου για να έχεις υλικό για το blog και εγκατέστησα την εφαρμογή Tinder.
Μπήκα μέσα και αμέσως βγήκαν στην οθόνη μου πιθανοί επιβήτορες…
ΟΜ και όχι Gδιότι αυτό σημαίνει Όχι Μαλάκα… Πέρα την κατηγορία δεν θα βρω
γκόμενα ποτέ! Ήταν ο ψάχνω απελπισμένες γκόμενες και ο είμαι πολύ κουλ κοίτα με…
Και έρχομαι σαν νέος Φρόιντ να προσπαθώ να κατανοήσω γιατί ο
κόσμος φλερτάρει από το διαδίκτυο; Πόσο δύσκολο είναι πια να πιάσεις κουβέντα
με κάποιον; Να μοιραστείς προφορικά τα
ενδιαφέροντά σου; Γιατί μπαίνεις στηνδιαδικασία να κρύβεσαι πίσω από ένα μηχάνημα;
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.. προφανώς στα πρώτα ραντεβού
όλοι κρύβουμε ένα μέρος της προσωπικότητάς μας.. του εαυτού μας αλλά και αυτό
το πράγμα να παρουσιαζόμαστε κάτι τελείως διαφορετικό.. Στην τελική αυτός ο
άνθρωπος που θα σε γουστάρει θα έχει μαζοχιστικές τάσεις και θα του αρέσεις όπως
ακριβώς είσαι.. TrueStory.
Στο youtubeυπάρχουν διάφορα videoγι αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο…
Και για να κλείσω το σημερινό άρθρο που μοιάζει σε όγκο διακήρυξη
ανεξαρτησίας.. απευθύνομαι στους ομοφυλόφιλους αναγνώστες μου. Δεν είμαι ούτε
ρατσίστρια ούτε ομοφοβική. Αν θέλετε ισότητα θα σας αντιμετωπίζω ως ίσους οπότε
θα δέχεστε και το κράξιμο και το ότι κάνετε και λάθος όπως όλοι μας. Η Conchita
είναι μια προσβλητική μορφή που τα ισοπεδώνει όλα. Όπως σέβομαι το δικαίωμα της
διαφορετικότητας σου θα σέβεσαι και το δικαίωμα της φυσιολογικότητάς μου.