Welcome to Friend zone..

 

Ας πούμε για κάτι άλλο πέρα από το φλέρτ ή το face book.. Ας μιλήσουμε για το λεγόμενο Friend zone.. Δηλαδή το να είσαι ο καλύτερος φίλος κάποιου που γουστάρεις τρελά.. Όλοι ξέρουμε ότι είναι πολύ λεπτές οι γραμμές που διαχωρίζουν μια φιλία από μια έλξη. Πάραυτα όλοι την έχουμε πάθει!

Προσωπικά θεωρώ ότι είναι μια έκφραση που μας διευκολύνει να απορρίψουμε κάποιον (ακόμα κι αν νιώθουμε έλξη) που δεν πληροί τα κριτήρια μας. Θέλουμε να τον έχουμε στην ζωή μας χωρίς να μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας και ΤΑΡΑΝ ΤΑΡΑΝ Friend zone ἐγένετο!

Το δύσκολο λοιπόν δεν είναι να μπεις.. το δύσκολο είναι να βγεις και εκεί αρχίζουν τα ηθικά διλλήματα.. να φύγω ή να μείνω διότι ο χυλός που σε περιμένει είναι πιο μεγάλος σε ποσότητα και από την λάβα που έθαψε την Πομπηία.. Οπότε πάσα αρχή φίλε μου. Μην περιμένεις να φτάσουν εκεί τα πράγματα και ξεκαθάρισέ τα από την αρχή. Διαφορετικά μάντεψε ποιος θα πληγωθεί.

Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος.. που ως ένα βαθμό θεωρώ ότι ισχύει… τον παρουσιάζει εύστοχα και καυστικά ο Chris Rock..

Οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες και το friend zone μοιάζει με ζώνη του λυκόφωτος..

Το τελευταίο καιρό όμως παρατηρείτε ένα περίεργο φαινόμενο στα άτομα της ηλικίας μου.. ξαφνικά οι περιορισμοί σπάνε και οι φίλοι γίνονται ζευγάρια και τα ζευγάρια παντρεμένοι.. Γιατί; Μήπως γιατί σε ένα ηθικά φθαρμένο ποταπό κόσμο μαθαίνεις επιτέλους να εκτιμάς τι σου ταιριάζει και όχι τι σου επιβάλλει το κάθε Sex and the City; Μήπως όσο μεγαλώνεις αντιλαμβάνεσαι ότι πέρα από το κοινωνικό στάτους και τις ταμπέλες υπάρχει κάτι άλλο που μόνο με κάποιον που σε σέβεται ως άνθρωπο πρώτα θα το βρεις; Ή απλά ο έρωτας είναι απρόβλεπτος και όλοι έχουμε ίσες πιθανότητες να είμαστε ευτυχισμένοι;

Για εμένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Οι φίλοι είναι φίλοι και οι γκόμενοι είναι γκόμενοι. Γι αυτό τα ξεκαθαρίζεις στην αρχή για να μην μπεις σε μια λούπα ψυχολογικής διαφθοράς..

Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται πολύ μελό και με το προηγούμενο άρθρο θα θεωρείτε ότι έχω τα ψυχολογικά μου αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ ανεργία και άπλετο χρόνο να συναναστρέφομαι με κόσμο και να συζητώ. Το πιο εντυπωσιακό δε είναι ότι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν γενιά ακόμα μας προβληματίζουν απλά πράγματα όπως το να ερωτευτείς.. Είναι άραγε τόσο κακό;